Game on!

De jaren tachtig waren aangekomen en spannend begonnen. In de zomer van 1980 versloeg Björn Borg John McEnroe in een epische finale om zijn bijzondere vijfde Wimbledon-titel op rij te winnen. In Zweden zou Internovator al snel Doro worden, en met de stijgende concurrentie voor antwoordmachines ging het de uitdaging aan!

Claes en Olle hadden nu een groeiend assortiment 'DORO'-antwoordapparaten, een label dat hun leverancier in San Francisco had gecreëerd op basis van de namen van zijn zonen Donald en Robin. Ze hadden ook veel concurrentie, vooral van Esselte, de grootste leverancier van kantoorbenodigdheden in Zweden. De markt voor antwoordapparaten was heet en anderen wilden er een deel van. Om de marketing te vereenvoudigen, deelde het bedrijf aan het einde van 1981 het volgende mee: "We hebben de naam veranderd van Internovator AB in Doro AB, dus we hebben nu dezelfde naam als onze antwoordapparaten."  Maar een naamsverandering kon hen niet voorbereiden op wat hen te wachten stond.

Het dollarprobleem

Wat Zweden betreft, kostte één Amerikaanse dollar 5,17 kroon en er was geen reden om anders te denken. Dit was van 1950 tot 1970 zo vastgesteld en werd zelfs in schoolboeken afgedrukt. Tijdens de jaren zeventig begon hij echter geleidelijk te dalen en in 1980 kostte één USD 4,23 kroon.

Daarna zijn de problemen begonnen. De dollar begon te stijgen en zou de komende vier jaar in waarde verdubbelen. Net als veel andere bedrijven was Doro niet voorbereid. Daardoor ging het bedrijf op een bepaald moment failliet en gingen Claes en Olle uit elkaar. Claes had de draad opnieuw opgepakt en een medewerker, Allan Mårtensson, overtuigd op te treden als mede-eigenaar. Doro kreeg nieuw leven ingeblazen.

Intussen was MTV net begonnen met het veranderen van het gezicht van de popcultuur, had IBM zijn eerste PC geïntroduceerd en stond Nintendo op het punt van Pac-Man, Donkey Kong en Super Mario een echte rage te maken. De ontwikkelingen in de micro-elektronica versnelden en zouden een spannend nieuw tijdperk inluiden.

Meer dan één product
Al voor de heropstart had Doro actief andere soorten producten toegevoegd, waaronder kopieer- en dicteersystemen, zodat ze meer producten uitbrachten dan alleen antwoordapparaten. Ze hadden zelfs geprobeerd een product genaamd TELENOTE op de markt te brengen dat afbeeldingen van handgeschreven berichten kon verzenden die op het schrijfblok van het apparaat waren gekrabbeld.

"Een ander bijna vergeten product waar ik vooral blij mee was, was 'Nummersändaren'", zegt Claes, denkend aan de nieuwe automatische dialer die hij heeft mee ontwikkeld. "Ik had een specificatie geschreven waarin precies stond hoe ik wilde dat het werkte. Stel bijvoorbeeld dat je een nummer hebt gebeld en dat het bezet is. Je drukt dan gewoon op een knop en het toestel slaat het nummer op en kiest het elke minuut opnieuw totdat iemand antwoordt. Het kon tot 400 namen en nummers onthouden en was een enorme hulp voor mensen die de telefoon gebruikten voor verkoopdoeleinden."

De dialer van Doro was niet de enige op de markt, maar volgens Claes en Allan kon hun toestel dingen doen die andere niet konden, zoals een contactpersoon identificeren zodra iemand de eerste letters van een naam begon te typen. Hij was ook ontworpen door de legendarische industriële ontwerper Carl-Arne Breger, bekend om het ontwerp van 'Diavox', de opvolger met druktoetsen van de standaard draaitelefoon die Televerket verkocht.

Daarna telefoons... eindelijk!
Tegen het midden van de jaren tachtig, toen de telecomderegulering elders plaatsvond en de ontwikkeling van telefoons en andere telecommunicatieapparatuur snel vorderde, was er druk om andere leveranciers dan Televerket telefoons te laten verkopen in Zweden. Ten slotte werd in november 1985 het monopolie op vaste telefoons beëindigd. In het begin mochten consumenten telefoons van anderen kopen, maar ze mochten deze niet aansluiten op het telefoonnetwerk. Uiteindelijk werd zelfs dat obstakel weggenomen en verkocht Doro al snel een verscheidenheid aan telefoons uit Azië.

"Zodra we wisten dat we konden concurreren met de vaste telefoons van Televerket", zegt Claes, "reisde ik naar Taiwan en Hongkong met een technicus om potentiële leveranciers te ontmoeten en hen te tonen wat we zochten. We konden vrij snel verschillende modellen bemachtigen en het duurde niet lang voor we vijftien verschillende modellen hadden voor het model van Televerket."

Nieuwe eigenaar
Aan het einde van het decennium verkocht Doro ook faxen en draadloze telefoons en was het samen met Philips de eerste op de nieuw geopende PBX-markt. "Onze draadloze telefoons en telefooncentrales bleken allebei een big deal voor Doro op weg naar de jaren negentig", zegt Allan.

Het bedrijf groeide nu zo snel dat een ontwikkelingsbedrijf onder zeggenschap van de familie Wallenberg interesse toonde om het te kopen. In plaats daarvan stemden Claes, Allan en een handvol medewerkers die minderheidseigenaar waren geworden er in 1990 mee in alles te verkopen aan het conglomeraat Midway Holding, onder leiding van de gerenommeerde ondernemer en industrialist Sten K Johnson.

Kort daarna zouden er drie dingen gebeuren die van groot belang zouden zijn voor Doro. Maar dat is een ander verhaal.